Diz varusu alt ekstremitelerin en sık görülen deformitelerinden biridir. Çeşitli nedenlere bağlı diz açılanmasındaki değişiklikler diz varus deformitesine yol açabilir. Hastanın alt ekstremite yük taşıma durumu ve kuvvet çizgisi değişir ve anormal yürüme yürüyüşü kaçınılmaz olarak diz eklemine binen yükün artmasına neden olur, bu da eklem kıkırdağının hasar görmesine ve diz ekleminde dejeneratif değişikliklere neden olur. Sonunda eklem sertliğine ve yürüme bozukluğuna yol açacak ve bu da hastanın yaşam kalitesini ciddi şekilde düşürecektir. Bu nedenle diz varusunun zamanında teşhis ve tedavisi, hastanın yürüme fonksiyonunun sürdürülmesi ve yaşam kalitesinin iyileştirilmesi açısından büyük önem taşımaktadır.

İnsanoğlunun normal gelişimi sırasında fetüs ve yenidoğan döneminde çoğunlukla anne vücudundaki fetüsün duruşuna bağlı olarak hafif ile orta şiddette diz varusu görülür. Bu durum büyüme ve gelişme ile yavaş yavaş düzelecektir. Gelişimsel diz valgusu ortaya çıkar ve 2 yıl sonra nispeten “olgun” bir anatomik kuvvet hattına geçişini sürdürür ve yaklaşık 6 yaşında normal durumuna ulaşır. 2 yaşından büyük hastalar diz varusu olduğunda aktif olarak patojenik faktörleri araştırmalıdır.

Birçok hastalık, özellikle aşağıdaki açılardan diz varusuna neden olabilir:

1. Endokrin ve metabolizmayı etkileyen hastalıklar, bu tür hastalıklar raşitizm ile temsil edilir.

2. Alt ekstremitelerin travması, iltihaplanması, tümörleri vb. dahil olmak üzere doğrudan kemik ve eklem yıkımına neden olan hastalıklar. Hastalıklar doğrudan kemik yıkımına neden olur, kemik şekil bozukluklarına neden olur veya epifiz plağının hasar görmesine neden olarak asimetrik kemik büyümesine yol açarak diz varusuna neden olur.

3. Osteogenezis imperfekta, multipl epifizyal displaziler vb. gibi kıkırdak ve bağ dokusunun gelişimini etkileyen hastalıklar. Bu hastalıklar çoğunlukla kalıtsal hastalıklardır ve hastalığa neden olan genler, kollajen, kıkırdak ve diğer bağ dokusu oluşum bozukluklarına neden olur. kemik oluşumu veya gelişimi, sonuçta anormal kemik büyümesi ve morfolojisi olarak kendini gösterir.

4. Nöromüsküler hastalık, çocuk felci sekeli, serebral palsi sekeli, nöromüsküler yaralanma, vb. , Kemiklerin anormal gelişimine neden olur.

5. Dejeneratif kemik ve eklem hastalığı, osteoartrit, eklem kıkırdağının bir tür dejeneratif değişimi ve yaralanmasıdır; tüm alt ekstremite ayağa kalkar. Çizgi değişir, dizlerin içeri ve dışarı dönmesine neden olur. Aynı zamanda diz varusunun oluşması osteoartritin ilerlemesini daha da hızlandıracaktır.

Hastanın klinik belirtileri daha tipiktir, alt ekstremitelerin anormal görünümü veya yürüme yürüyüşü olarak kendini gösterir. Hasta yürürken alt ekstremitelerde “O” veya “X” şeklinde değişiklikler görülebilir.

Diz varusunun birçok nedeni olduğu için, tedavi planının tasarımı, hastanın yaşı, predispozan faktörler, yumuşak doku ve eklem durumları, deformitenin derecesi ve bireyselleştirilmiş tedavi gibi kapsamlı değerlendirmelere dayalı olarak bütüne odaklanmalıdır. hasta için

diz varusu nasıl tedavi edilir

İlk olarak, birincil hastalık aktif olarak düzeltilmelidir: aktif endokrin ve metabolik hastalıkları mümkün olan en kısa sürede düzeltin, kemiklerin beslenmesini ve metabolizmasını iyileştirin, kemiklerin fizyolojik gelişimini teşvik edin, kemik gücünü ve dış strese direnme yeteneğini geliştirin; inflamasyon, tümörler ve erken epifizler Diz varusu düzeltilmeden önce displazi ve nöromüsküler hastalık gibi diz varusu değişikliklerine yol açabilen bozukluklar ekarte edilmelidir, aksi takdirde düzeltici tedaviden sonra diz varusu kaçınılmaz olarak tekrarlanarak tedavi başarısızlığına yol açacaktır.

Genel olarak konuşursak, 2 ila 4 yaş arası çocuklar diz varusunu kendi kendine düzeltme eğilimindedir ve konservatif tedavi önlemleri alınabilir ve durumdaki değişikliklerin düzenli olarak gözden geçirilmesi ve gözlemlenmesi mümkündür.

Epifizleri kapanmamış 4 yaş üstü hastalarda diz varusu ve valgus deformitesinin kendi kendine düzelme olasılığı çok düşüktür. Cerrahi müdahale düşünülmelidir. Ameliyatın nihai amacı, alt ekstremitelerin normal ağırlık taşıma hattını eski haline getirmektir. Seçici semiepifizeal blok, diz varusu olan çocuklar için güvenli ve etkili bir tedavi yöntemidir.

Şiddetli osteoartriti olan diz varusu hastaları, özellikle yaşlı hastalar için, eklem replasmanı şu anda daha yaygın bir tedavi yöntemidir.

Hastaların büyük çoğunluğu için osteotomi, etkilenen uzvun kuvvet hattını eski haline getirmenin etkili yollarından biridir.

Geleneksel osteotomi ve ortopedik cerrahi genellikle alçı ile iç fiksasyonu veya dış fiksasyonu benimser. En büyük dezavantajı deformitenin düzeltilmesinin tek operasyonda yapılmasıdır. Ameliyat sırasında osteotominin pozisyonunu ve açısını tam olarak kontrol etmek zordur ve deformitenin eksik düzeltilmesine eğilimlidir. Ve aşırı düzeltme durumu genellikle ameliyattan sonra deformitelerin tekrarlaması veya yeni deformitelerin ortaya çıkması ile sonuçlanır.

Ayarlanabilir bir eksternal fiksatörün (İlizarov teknolojisi) kullanılması bu sorunu iyi bir şekilde çözer. Eksternal tespitin dahili tespite göre avantajı operasyon sonrası doğru yön ve açının ayarlanabilmesidir. Ameliyattan sonra yavaş ve sürekli traksiyon ile deformite kademeli olarak düzeltilebilir ve erken yük verme osteotominin iyileşmesini hızlandırabilir. Ancak eksternal fiksatörü yerleştirirken menteşe merkezinin osteotomi pozisyonu ile aynı hizada olmasına dikkat edilmelidir. Osteoartritli hastalarda, daha iyi sonuçlar elde etmek için diz eklemi sabit bir çapraz eklem gerdirme yoluyla gerilebilir.