Yüksek Kemerli Ayak

Genel Bakış

Ayak kemerinin şekline ve özelliğine ve yerle temas alanına göre üç tip ayak vardır: düz ayak, normal ayak ve yüksek ayak kemeri. Yüksek kemerli ayaklar yaklaşık %12'dir ve sporcuların oranı %20-25'e kadar çıkmaktadır. Sözde yüksek ark ayağı, esas olarak medial uzunlamasına ark normal ayaktan daha yüksek olduğu için kendini gösterir. Tabanın zeminle temas alanı azalır ve ayağın yastıklama işlevi azalır.

Çalışmalar, ister doğuştan ister nörojenik yüksek kemerli ayak olsun, ayak yaralanma riskinin (%60) normal ayağa (%23) göre çok daha yüksek olduğunu göstermiştir. Williams ve ark. yüksek kemerli koşucuların savunmasız kısımlarını araştırdı ve yüksek kemerli ayakların daha yüksek ayak bileği eklemi, kemik ve yanal yaralanma olasılığının olduğunu buldu. Powell ve ark. çıplak ayakla yürüyüş sırasında yüksek kemerli ayakların ve düztabanların üç boyutlu kinematik verilerini kaydetti ve yüksek kemerli ayakların düztabanlara kıyasla daha küçük kalkaneal valgus açısına sahip olduğunu buldu. Yüksek kemerli ayaklar ve normal ayaklar arasındaki plantar basınç ve yürüme özelliklerinin karşılaştırmalı bir çalışması, normal ayaklarla karşılaştırıldığında, yüksek kemerli ayakların daha az temas alanına sahip olduğunu ve topuk ve ön ayak üzerindeki basıncın normal ayaklardan daha yüksek olduğunu ve dolayısıyla arka ayak ve ön ayak yaralanması olasılığı azalır ve yüksek kemerli ayağın kemerinin elastik işlevi azalır, bu da diz eklemi menisküsünün ve intervertebral diskin çarpma kuvvetinin artmasına ve yumuşak doku yaralanması ve ağrı riskinin artmasına neden olur. diz ekleminde, alt ekstremite ekleminde ve omurga ekleminde.

Yüksek Ark Ayağının İki Klinik Tezahürü ve Biyomekanik Özellikleri

1. Klinik belirtiler

Yüksek kemerli ayaklar, ayağın medial uzunlamasına kemerinin çok yüksek olduğunu ve topuğun ters ve sert olduğunu gösterir. Plantar kasların aşırı traksiyonu, Aşil tendonunun kısalması, hafif sivri duruş, sınırlı dorsifleksiyon, plantar fasyanın kısalması ve gerilmesi, transvers arkın düzleşmesi ve pençe benzeri ayak parmaklarının şekil bozukluğu. Yüksek kemerli ayaklarla ayakta dururken, vücut ağırlığının çoğunun ayakların önünde ve arkasında toplandığını hissedebilirsiniz. Ayakların iç tabanlarındaki kemerler anormal derecede yüksek, üst kısımdaki bağlar çok gergin veya kemikler deforme olmuş, bu da kalkaneus ve ayak parmaklarına neden oluyor.

Ayağın kemeri yavaş yavaş yükselir. Aynı zamanda yüksek kemerli ayak, diz ekleminin yanal açısının daha büyük olmasına, yan diz ekleminin açılmasına, diz eklemi hastalığına neden olmasına, yokuş aşağı ve merdivenleri yorgunluğa ve ağrıya yatkın hale getirmesine neden olacaktır. Özellikle plantar tendonların gerilimi eşit olmadığında transvers arkta ağrı ve yürürken, ayakta dururken ve koşarken plantar fasya krampları gibi belirtiler ortaya çıkar. Yüksek kemerli ayaklar ayrıca omuz ve boyun ağrısına eğilimlidir ve hatta yanlış uzun ve kısa bacaklara, skolyoza, plantar fasiite, metatarsal inflamasyona, uzun kalkaneal ve metatarsal nasırlara ve plantar ligament komplikasyonlarının kolay iltihaplanmasına neden olur.

Ayrıca yüksek kemerli ayaklar güçlü bir kapatıcılığa sahiptir ve gençken ya da erken dönemde ağrı hissetmezler. Hatta çok çevik olduklarını hissederler. Ancak yüksek kemerli ayakların ağırlığı uzun vadede eşit olmayan bir şekilde dağılır. Ayak tabanlarının oluşumuna ek olarak, ağrı neden olur. Yürüme tarzı dış rotasyona eğilimlidir, stabilite iyi değildir ve diğer eklemlerin aşırı açı yaralanmalarına neden olma olasılığı daha yüksektir.

2. Biyomekanik özellikler

Ayak bileği biyomekaniği açısından, yüksek ark ayağı aşağıdaki ana biyomekanik özelliklere sahiptir:
A. Kemik yapısı açısından
Statik durumda, arka ayağın topuk kemiğinin eğim açısı (genellikle 60 dereceden fazla), talusun yüksek pozisyonu, orta ayağın yüksek pozisyonu ve ön ayağın plantar fleksiyon açısı artar.

B. Plantarın iç kasları ve yumuşak dokuları açısından
Fizik muayene ve ultrason muayenesinde ayağın iç kasları, yumuşak dokuları, plantar kasları ve tendonlarındaki gerginliğin arttığı görüldü.

C. Plantar yuvarlanan yürüyüş analizi açısından
Tabanın dört yuvarlanma işlemi sırasında, yüksek kavisli ayakların çoğu, arka ayağın aşırı içe dönmesini ve topuğun yastıklama işlevinin azalmasını gösterdi; orta ayağın yetersiz pronasyonu, orta süreli destekte azaltılmış yastıklama yeteneği ve daha kısa orta duruş süresi; ön ayağın dönmesi Ön yetersizdir ve adduksiyon açısı artar. Çoğu durumda, birinci metatarsal baş çöktüğünde ve yuvarlandığında daha fazla güç alır ve beşinci ve dördüncü parmaklar yuvarlandığında, genel plantar yuvarlanma yastıklama yeteneği azalır.

D. Plantar basınç ve ağırlık merkezi kayması açısından
Topuk kemiğinin yan tarafında artan kuvvet, beşinci metatars başının proksimal ve distal uçlarında artan kuvvet, birinci metatars başının ve başparmağın distal ucunda aşırı basınç ve ağırlık merkezi transfer hattının genel olarak kayması orta ayak kısmı.

e. Ayak bileği eklemi ve alt ekstremite eklem zincirinin hareketinden bakıldığında
Şiddetli arka ayak varusu, orta ayak ve ön ayak aşırı supinasyonu, ön ayak hafifçe adduksiyon, sıklıkla telafi edici nedenler diz, kalça eklemi iç rotasyonu, hiperekstansiyon, pelvik posterior lomber lordoz, hareket eğiliminin azalması gibi bir dizi nesiller Telafi edici biyomekanik anormallikler meydana gelir, bu da kasların gerginliğinin artmasına neden olur. karşılık gelen alt ekstremitelerin iç rotatorları ve dış rotatorların gerilmesi, ayrıca diz ve kalça eklemlerinin dış rotatörlerinde yorgunluk yaralanmasına ve ağrıya neden olur ve ayrıca bel ve gövdede yaygın patolojik ağrıların ana nedenidir.